Bezoek aan Pokhara & start vrijwilligerswerk
Door: Stef
Blijf op de hoogte en volg Stef
08 April 2015 | Nepal, Pokhara
Er is nu een week voorbij en de introductie zit erop. En ja wat kun je veel zien en beleven in een week. Afgelopen week bestond voornamelijk uit Yogales, een rondleiding door de stad Kathmandu, het volgen van een kookles, een henna behandeling (niet voor de jongens), het leren van een (te lange) Nepalese dans door een meisje die er niet zoveel zin in had en als kers op de taart een Nepalese bollywoodfilm.
De introductieweek is leuk, maar naar mijn gevoel wel een klein beetje verloren tijd. En daarin ben ik niet de enige. Iedereen die ik hier aanspreek heeft hetzelfde gevoel. Misschien omdat dit komt doordat de activiteiten minimaal zijn. Als je denkt aan het leren van een Napalese dans, dan denk ik aan een echte danslerares in typische kledij die ook precies weet wat ze doet. Helaas vond de dans plaats in een te kleine woonkamer met zoals ik al eerder zei een meisje die er niet zoveel zin in had. De dans was trouwens hilarisch, je had erbij moeten zijn. :D Als ik nu het nummer weer hoor gaan al mijn haren overeind staan.
Trip naar Pokhora
Afgelopen donderdag was daarentegen het begin van een geweldig weekend. De wekker gaat om 05.40 uur om rond 06.00 uur aan het ontbijt te kunnen. Daarna vertrekken we (de nieuwe groep vrijwilligers) met een taxi naar de vertrek plaats van alle touringcars. We rijden in 8 uur naar de plaats Pokhora. Hier krijgen we een kamer toegewezen en drinken we voor het eerst een echte bak koffie.
Nog aan het einde van de middag varen we met een bootje over het bekende meer van Pokhora. In het midden van het meer staat een tempel. De plaatjes zijn weer fantastisch. Het is onvoorstelbaar hoeveel het geloof hier voor de mensen betekend. Alles staat in het teken van Boedha. Vele vrouwen dragen dan ook vaak prachtige rode kledij. Daarnaast draagt het merendeel van de bevolking een rode stip op het voorhoofd.
In de avond lopen we langs een lange winkelstraat waar je dood wordt gegooigd met de vele toeristische winkeltjes. Oke ik moet toegeven, ik heb er wel een leuke baggie broek gekocht.
De volgende de ochtend gaat de wekker om 04.30 uur. We rijden om 05.00 uur weg naar de top van een berg. Opnieuw een verschrikkelijk toerische plek, maar je moet er iets voor over hebben om een prachtige zonsopgang te kunnen bekijken. Het weer is fantastisch, de lucht is onbewolkt. We hebben het perfecte uitzicht over de vallei en langzaam piept de zon boven de bergen uit. En daarnaast een filmische weerkaatsing op de besneeuwde bergen maakt het natuurlijk helemaal af.
Stil zitten kunnen we niet want om 09.00 staan we klaar om opgehaald te worden voor het paragliden. De rit in de jeep is geweldig. Een 4x4 jeep bestuurd, door een grote stevige nepalees, crosst de berg op met op de achtergrond typische Nepalese muziek. Het plaatje is opnieuw compleet. Het voelt even als in een film. We vliegen door het verkeer en ik blijf me afvragen hoe het komt dat we er steeds weer levend uitkomen.
Eenmaal op de berg gaat het snel. Het weer zit een klein beetje tegen dus we moeten snel de berg af. En voor ik het weet hang ik in de lucht.
Het uitzicht is opnieuw prachtig. We landen in de droogstaande rijstvelden van een boer. Kinderen uit heel het dorp willen maar wat graag helpen met het opvouwen van de paraglide. Ik gok dat ze er aan het einde van de dag een leuk zakcentje aan overhouden.
Opnieuw rijden we met de jeep terug. We komen langs de meest armoedige dorpjes en straatjes. Het is onvoorstelbaar hoe veel deze mensen achterlopen van de westerse wereld. Stromend water hebben ze in deze dorpjes niet. Alles wordt met de hand gedaan. Kippen lopen overal los over straat en de geiten staan bij de mensen binnen. Vaak is de hygiene ver te zoeken en de geur is dan soms ook niet te harden.
In de middag brengen we een bezoek aan een grot, midden in het centrum van de stad. Spectaculair is het niet. Wel perfect om er opnieuw een toeristische atractie van te maken. We zijn hier niet de enige en het is druk. Heel lang blijven hier dan ook niet.
In het hotel krijgen we een typisch Napalees gerecht. Een schaal met een bolletje rijst en daarom heen schaaltjes met sausjes en groente. Het eten is hier trouwens heerlijk. Pittig maar lekker!
In de avond gaan we een drankje doen in “Club Amsterdam”. Ben je eindelijk een keer aan de andere kant van de wereld, ga je een biertje drinken in Club Amsterdam. Er is live muziek, maar daar worden we niet heel vrolijk van. Gelukkig is het een leuke groep en we hebben het zeer gezellig met elkaar. In de avond verhuizen we nog een keer naar een typisch Indiaans/Nepalees tentje en voor ik het weet zit ik aan de waterpijp. Een gezellige avond en een leuke afsluiter van de trip naar Pokhora.
Start vrijwilligerswerk
Zondag ochtend start ook voor ons het vrijwilligerswerk. Ik begin met Engelse lesgeven aan oudere vrouwen. We rijden met de bus naar een gebouw met appartementjes. De les vind plaats in een hokje van 2 bij 3 meter. Er komen die ochtend drie vrouwen opdagen. Het is pasen dus we doen dit keer wat anders. Ze moeten een kleurplaat van een paasei in kleuren. Een echte indruk van het lesgeven heb ik hierdoor nog niet.
In de middag sta ik gepland voor het opknappen en versieren van de klaslokalen van een school. Een leuke middag is het niet. De groep met meiden waarmee ik samen moet werken is afwezig. Ik ben dus alleen samen met nog een begeleider van Idex. Een jonge jongen die liever lui is dan moe. Ik begin die middag met het tekenen van een boom met uiltjes op de muur van een klaslokaal. Achteraf had ik misschien beter gelijk kunnen vragen wat de leeftijd van de kinderen in dit klaslokaal is. De volgende middag kom ik er namelijk achter dat hier studenten zullen verblijven rond de 17 a 18 jaar. Een boom met schattige uiltjes is dan ook een beetje een domper. Gelukkig neem ik het mezelf niet al te kwalijk, aangezien ik er niks aan kan doen dat ik op mijn eerste middag er gelijk alleen voor sta.
Eergisteren was dag twee van het vrijwilligerswerk. Opnieuw in de ochtend engelse les voor oudere vrouwen. We gaan met drie vrijwilligers en een tolk. We bereiden in de ochtend een les voor en gaan dan naar de les. Die ochtend komt er één vrouw op dagen. Ze krijgt nu prive les van drie personen hoe luxe wil je het hebben? Blijkbaar is het niet voldoende, want als tijdens de les haar telefoon gaat wordt deze rustig opgenomen en worden we voor 10 minuten volledig genegeerd.
Het hele les geven is nieuw voor me, maar ik moet vooral wennen aan de houding van deze vrouwen. In het lokaal zit ook het hoofd van de school. Tijdens de lessen is ze bezig met administratieve werkzaamheden. Dit is prima maar wees dan op z’n minst stil. De vrouwen worden constant afgeleid. Af en toe worden er hele gesprekken in het Napelees gevoerd, er wordt gelachen en wij als vrijwilligers hebben geen idée waar het over gaat. Zeer frustrend en het is echt even een knop die ik moet omzetten. Waarom grijpen de vrouwen deze kans niet met beide handen aan? Is het normal om rond half 12 binnen te komen als de les om 11 uur begint? Hier maakt het allemaal niks uit.
Het dinsdag ochtend en officeel moet ik opnieuw engelse les geven, is het niet dat er de komende drie dagen een grote demonstratie plaats vind in Nepal. Alle auto’s en bussen worden van de straat geweerd en de mensen zijn boos. Ze willen dat de overheid een verdrag ondertekend waardoor de omstandigheden in Nepal zullen verbeteren.
Update: De demonstratie is al weer voorbij. Gisteren waren de straten inderdaad leeg en mensen hadden de kruispunten afgezet. De overheid beweert actie te gaan ondernemen, vandaar dat de demonstratie al weer voorbij is.
Voor nu ga ik me weer klaar maken voor de volgende engelse les. Ik ben gisteren behoorlijk ziek geweest, het kwam dan ook perfect uit dat ik gisteren middag vrij was ivm de demonstraties. Gelukkig gaat het vandaag weer beter. Nu maar afwachten of ik de rit in de lokale bus overleef, want zoals ik al zei ze rijden hier als gekken! :D
De introductieweek is leuk, maar naar mijn gevoel wel een klein beetje verloren tijd. En daarin ben ik niet de enige. Iedereen die ik hier aanspreek heeft hetzelfde gevoel. Misschien omdat dit komt doordat de activiteiten minimaal zijn. Als je denkt aan het leren van een Napalese dans, dan denk ik aan een echte danslerares in typische kledij die ook precies weet wat ze doet. Helaas vond de dans plaats in een te kleine woonkamer met zoals ik al eerder zei een meisje die er niet zoveel zin in had. De dans was trouwens hilarisch, je had erbij moeten zijn. :D Als ik nu het nummer weer hoor gaan al mijn haren overeind staan.
Trip naar Pokhora
Afgelopen donderdag was daarentegen het begin van een geweldig weekend. De wekker gaat om 05.40 uur om rond 06.00 uur aan het ontbijt te kunnen. Daarna vertrekken we (de nieuwe groep vrijwilligers) met een taxi naar de vertrek plaats van alle touringcars. We rijden in 8 uur naar de plaats Pokhora. Hier krijgen we een kamer toegewezen en drinken we voor het eerst een echte bak koffie.
Nog aan het einde van de middag varen we met een bootje over het bekende meer van Pokhora. In het midden van het meer staat een tempel. De plaatjes zijn weer fantastisch. Het is onvoorstelbaar hoeveel het geloof hier voor de mensen betekend. Alles staat in het teken van Boedha. Vele vrouwen dragen dan ook vaak prachtige rode kledij. Daarnaast draagt het merendeel van de bevolking een rode stip op het voorhoofd.
In de avond lopen we langs een lange winkelstraat waar je dood wordt gegooigd met de vele toeristische winkeltjes. Oke ik moet toegeven, ik heb er wel een leuke baggie broek gekocht.
De volgende de ochtend gaat de wekker om 04.30 uur. We rijden om 05.00 uur weg naar de top van een berg. Opnieuw een verschrikkelijk toerische plek, maar je moet er iets voor over hebben om een prachtige zonsopgang te kunnen bekijken. Het weer is fantastisch, de lucht is onbewolkt. We hebben het perfecte uitzicht over de vallei en langzaam piept de zon boven de bergen uit. En daarnaast een filmische weerkaatsing op de besneeuwde bergen maakt het natuurlijk helemaal af.
Stil zitten kunnen we niet want om 09.00 staan we klaar om opgehaald te worden voor het paragliden. De rit in de jeep is geweldig. Een 4x4 jeep bestuurd, door een grote stevige nepalees, crosst de berg op met op de achtergrond typische Nepalese muziek. Het plaatje is opnieuw compleet. Het voelt even als in een film. We vliegen door het verkeer en ik blijf me afvragen hoe het komt dat we er steeds weer levend uitkomen.
Eenmaal op de berg gaat het snel. Het weer zit een klein beetje tegen dus we moeten snel de berg af. En voor ik het weet hang ik in de lucht.
Het uitzicht is opnieuw prachtig. We landen in de droogstaande rijstvelden van een boer. Kinderen uit heel het dorp willen maar wat graag helpen met het opvouwen van de paraglide. Ik gok dat ze er aan het einde van de dag een leuk zakcentje aan overhouden.
Opnieuw rijden we met de jeep terug. We komen langs de meest armoedige dorpjes en straatjes. Het is onvoorstelbaar hoe veel deze mensen achterlopen van de westerse wereld. Stromend water hebben ze in deze dorpjes niet. Alles wordt met de hand gedaan. Kippen lopen overal los over straat en de geiten staan bij de mensen binnen. Vaak is de hygiene ver te zoeken en de geur is dan soms ook niet te harden.
In de middag brengen we een bezoek aan een grot, midden in het centrum van de stad. Spectaculair is het niet. Wel perfect om er opnieuw een toeristische atractie van te maken. We zijn hier niet de enige en het is druk. Heel lang blijven hier dan ook niet.
In het hotel krijgen we een typisch Napalees gerecht. Een schaal met een bolletje rijst en daarom heen schaaltjes met sausjes en groente. Het eten is hier trouwens heerlijk. Pittig maar lekker!
In de avond gaan we een drankje doen in “Club Amsterdam”. Ben je eindelijk een keer aan de andere kant van de wereld, ga je een biertje drinken in Club Amsterdam. Er is live muziek, maar daar worden we niet heel vrolijk van. Gelukkig is het een leuke groep en we hebben het zeer gezellig met elkaar. In de avond verhuizen we nog een keer naar een typisch Indiaans/Nepalees tentje en voor ik het weet zit ik aan de waterpijp. Een gezellige avond en een leuke afsluiter van de trip naar Pokhora.
Start vrijwilligerswerk
Zondag ochtend start ook voor ons het vrijwilligerswerk. Ik begin met Engelse lesgeven aan oudere vrouwen. We rijden met de bus naar een gebouw met appartementjes. De les vind plaats in een hokje van 2 bij 3 meter. Er komen die ochtend drie vrouwen opdagen. Het is pasen dus we doen dit keer wat anders. Ze moeten een kleurplaat van een paasei in kleuren. Een echte indruk van het lesgeven heb ik hierdoor nog niet.
In de middag sta ik gepland voor het opknappen en versieren van de klaslokalen van een school. Een leuke middag is het niet. De groep met meiden waarmee ik samen moet werken is afwezig. Ik ben dus alleen samen met nog een begeleider van Idex. Een jonge jongen die liever lui is dan moe. Ik begin die middag met het tekenen van een boom met uiltjes op de muur van een klaslokaal. Achteraf had ik misschien beter gelijk kunnen vragen wat de leeftijd van de kinderen in dit klaslokaal is. De volgende middag kom ik er namelijk achter dat hier studenten zullen verblijven rond de 17 a 18 jaar. Een boom met schattige uiltjes is dan ook een beetje een domper. Gelukkig neem ik het mezelf niet al te kwalijk, aangezien ik er niks aan kan doen dat ik op mijn eerste middag er gelijk alleen voor sta.
Eergisteren was dag twee van het vrijwilligerswerk. Opnieuw in de ochtend engelse les voor oudere vrouwen. We gaan met drie vrijwilligers en een tolk. We bereiden in de ochtend een les voor en gaan dan naar de les. Die ochtend komt er één vrouw op dagen. Ze krijgt nu prive les van drie personen hoe luxe wil je het hebben? Blijkbaar is het niet voldoende, want als tijdens de les haar telefoon gaat wordt deze rustig opgenomen en worden we voor 10 minuten volledig genegeerd.
Het hele les geven is nieuw voor me, maar ik moet vooral wennen aan de houding van deze vrouwen. In het lokaal zit ook het hoofd van de school. Tijdens de lessen is ze bezig met administratieve werkzaamheden. Dit is prima maar wees dan op z’n minst stil. De vrouwen worden constant afgeleid. Af en toe worden er hele gesprekken in het Napelees gevoerd, er wordt gelachen en wij als vrijwilligers hebben geen idée waar het over gaat. Zeer frustrend en het is echt even een knop die ik moet omzetten. Waarom grijpen de vrouwen deze kans niet met beide handen aan? Is het normal om rond half 12 binnen te komen als de les om 11 uur begint? Hier maakt het allemaal niks uit.
Het dinsdag ochtend en officeel moet ik opnieuw engelse les geven, is het niet dat er de komende drie dagen een grote demonstratie plaats vind in Nepal. Alle auto’s en bussen worden van de straat geweerd en de mensen zijn boos. Ze willen dat de overheid een verdrag ondertekend waardoor de omstandigheden in Nepal zullen verbeteren.
Update: De demonstratie is al weer voorbij. Gisteren waren de straten inderdaad leeg en mensen hadden de kruispunten afgezet. De overheid beweert actie te gaan ondernemen, vandaar dat de demonstratie al weer voorbij is.
Voor nu ga ik me weer klaar maken voor de volgende engelse les. Ik ben gisteren behoorlijk ziek geweest, het kwam dan ook perfect uit dat ik gisteren middag vrij was ivm de demonstraties. Gelukkig gaat het vandaag weer beter. Nu maar afwachten of ik de rit in de lokale bus overleef, want zoals ik al zei ze rijden hier als gekken! :D
-
08 April 2015 - 07:03
Annelies:
Hoi Stef wat een belevenissen al in een week. Geniet maar met volle teugen. X mam -
08 April 2015 - 07:31
Diny:
Hoi Stef,
ja jongen, het is geen Nederland waar we allemaal op de klok werken. In die landen maakt het helemaal niet uit. Ze zijn dan wel relaxt. Haha je gaat het wel leren om je aan te passen aan die rituelen en begrippen. Geniet er van, zo te horen vind je het echt leuk daar. Ik kan niet wachten tot het volgende verslag.
mooie foto's. Wat een mooi land.
heel veel plezier.
een dikke kus van Diny. -
08 April 2015 - 08:08
Minke:
Hee you!!
Wat een belevenissen allemaal!! Net zoals je vorige verslag is het super leuk om te lezen hoe het met je gaat en wat je daar allemaal meemaakt!
Niet allemaal precies zoals gepland (stakingen, schoolvakanties) maar blij om te horen dat je het nog steeds naar je zin hebt! :)
Het zou natuurlijk heel mooi zijn als je na de vakantie, kinderen Engelse les kan geven!
Heel veel plezier nog lieverd en ik wacht je volgende verslag af! ;)
Geniet ervan!
Dikke kus! -
08 April 2015 - 21:01
Frans:
Hee smokey boy,
Op marktplaats al een matrasje en waterpijp op de kop getikt,
Ja, een andere wereld een andere mentaliteit maar dat wilde je,dat zocht je.
Nog even en je weet niet beter,geniet ervan zolang het duurt.
Leuk verhaal , mooie foto"s . Veel plezier verder met het vrijwilligerswerk.
Daddy. -
08 April 2015 - 21:42
Monique Tiggelman:
Ha Stef leuk om je belevenissen te volgen. Het zal inderdaad even wennen zijn, de cultuur,de mentaliteit etc. Geweldig hoe je schrijft over je muurschildering van deboom met de uiltjes ha ha. Ach ook tijdens die lessen van de 17 en 18 jarigen zal er regelmatig iemand een uiltje knappen dus zo misplaatst is het nog niet hoor!!! Geniet en blijf schrijven. Groetjes -
09 April 2015 - 16:42
Laura:
Heee Stef,
Alles goed?
Wat een mooie foto's en bijzondere dingen heb je al (mee)gemaakt. Gaaf dat je bent wezen paragliden, dat moet heel cool geweest zijn.
Ik weet zeker dat de vrouwen aan het einde van de rit, heel veel van je zullen leren. In ieder geval dat jij wel altijd op tijd bent en je hebt voorbereid.
Ik wens je nog heel veel plezier en succes de komende tijd!
Groetjes Laura -
09 April 2015 - 20:13
Paula:
Hoi stef,
Nou dat is zeker wennen....na wen verkenningsweek dan aan het vrijwilligerswerk wat dus niet helemaal loopt zoals je waarschijnlijk op ingeschat. Ja een hele andere cultuur waar je erg aan moe wennen maar dat gaat zeker gebeuren.
Best een lastige start maar wij gaan er van uit dat je dit snel leuk gaat vinden....geniet in ieder geval van alle nieuwe indrukken en zeker van de prachtige omgeving.
Erg leuk om je verhalen te lezen....succes -
10 April 2015 - 14:04
Peter En Renate:
Hé Stef,
Wat leuk om nu ook foto's te zien bij je uitgebreide verslagen! Je schrijft heel beeldend, we leven helemaal met je mee!
Nog een hele fijne tijd daar èn hopelijk kun je uiteindelijk toch nog kinderen lesgeven.
Groetjes, Peter en Renate -
11 April 2015 - 21:33
Elly:
Hoi Stef,
Prima toch die andere cultuur en mentaliteit. Niet altijd onze westerse bril erover leggen hoor, dat zou jammer zijn van de ervaring. Leer maar dat gedrevenheid en stress je niet altijd brengt wat je denkt en wilt. Leef en ervaar, probeer niet gelijk te oordelen maar ontdek wat je van deze ervaring mee kunt en wilt nemen in je verdere leven. Dit is een reis hoor, geen bestemming. De bestemming ben jij zelf.
En zo,n club Amsterdam zie je echt overal hoor. Echt grappig als iemand je dan in je hotel op Bali vraagt wat je hebt gedaan die middag en je kunt zeggen: Een kroketje gegeten in Amsterdam. Het levert wat vreemde gezichten op kan ik je zeggen.
Liefs, en geniet (ook van de minder leuke dingen, want daar ging je ook voor).
Ik vind die boom trouwens prachtig hoor, zo oud ben ik dan weer.
Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
